Parafia Rzymskokatolicka pw. NMP Królowej Polski - Siostry
Strona Główna > Księża i siostry > Siostry

Siostry

Zgromadzenie Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim
Zgromadzenie Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim zostało założone w Krakowie 15 stycznia 1891 r. przez św. Brata Alberta Chmielowskiego.

Kim był święty Brat Albert?

Nazywano go „Najpiękniejszym człowiekiem pokolenia”, „Szarym Bratem”, a Karol Wojtyła w swej sztuce nazwał go „Bratem naszego Boga.”
Urodził się 20 sierpnia 1845r. w Igołomii k. Krakowa. Wcześnie stracił rodziców, a sam jako 18-letni chłopiec wziął udział w Powstaniu Styczniowym, w którym został ranny i nastąpiła konieczność amputacji lewej nogi.
Adam Chmielowski to artysta malarz, prekursor polskiego impresjonizmu, poszukujący swojej drogi w życiu. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Malował dużo, ale wielu obrazów
ukończył, nie mogąc na płótnie wyrazić tego co tkwiło w głębi duszy.
24 września 1880r. wstąpił do zakonu OO. Jezuitów, by jak sam powiedział „święte rzeczy malować”, lecz nie na tą drogę powołał go Bóg.
Najdłużej, bo 11 lat malował najsłynniejszy ze swoich obrazów „Ecce Homo”, czyli „oto Człowiek”, przedstawiający ubiczowanego Chrystusa stojącego przed Piłatem w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym, który na piersi Zbawiciela przyjmuje kształt wielkiego serca. Cały Chrystus jest przecież Miłością do każdego człowieka.
Życie Adama zaczęło nabierać sensu po wejściu do krakowskiej ogrzewalni, miejsca gdzie przebywali bezdomni, powiedział „ja ich tak nie zostawię”. Nie tylko nie zostawił, ale zamieszkał z nimi, zmieniając warunki i nadając sens ich życiu. Tak stał się Bratem Albertem. W nędzarzu dostrzegł sponiewieranego Chrystusa proszącego o pomoc, o wsparcie...
Dołączyli do niego mężczyźni i kobiety, pragnące oddać siebie na służbę ubogim i tak powstały zgromadzenia braci i sióstr.
Jako naczelną zasadę Brat Albert zostawił zgromadzeniom zachowanie tak cennego ubóstwa, by móc sercem wolnym naśladować Chrystusa i uczestniczyć w Jego wyniszczeniu, a przez prosty styl życia i ofiarną służbę zbliżyć się do ubogich, w których jest obecny Chrystus.
Brat Albert zmarł w samo południe 25 grudnia 1916r. w Krakowie. Nasz rodak Papież Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji 22 czerwca 1983r. a później kanonizacji 12 listopada 1989r. wpisując go do Katalogu Świętych Kościoła Powszechnego.
Dużą rolę w gałęzi żeńskiej (sióstr albertynek) odegrała Maria Jabłońska, dziś błogosławiona siostra Bernardyna, miała serce szeroko otwarte na ludzką biedę i nikogo nie zostawiła bez pomocy.
W oparciu o wskazania Założyciela napisała konstytucje, doprowadzając zgromadzenie do stabilizacji prawnej.
Została beatyfikowana 6 czerwca 1997r. przez Papieża Jana Pawła II.
Charyzmat zgromadzenia to służba Chrystusowi w najbardziej potrzebujących bliźnich:
„im więcej kto opuszczony, z tym większą miłością służyć mu trzeba, bo samego Pana Jezusa zbolałego w osobie ubogiego ratujemy”, mówił Brat Albert.
Zgromadzenie dzieli się w Polsce na 3 prowincje: krakowską, poznańską i warszawską.
Miejsca pracy sióstr to: domy pomocy społecznej, przytuliska dla bezdomnych, domy samotnej matki, hospicja, domy księży emerytów, kuchnie dla ubogich, świetlice dla dzieci, zakrystianki i katechetki.
Siostry pragną każdemu przekazać Chrystusową miłość, kierując się zasadą swego Założyciela „trzeba być dobrym jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”, bo przecież „wielką rzeczą jest człowiek” - każdy człowiek.

Parafia Rzymskokatolicka pw. NMP Królowej Polski