Szaty kapłańskie - kapłan inaczej się ubiera niż inny mężczyzna, ponieważ jego strój jest również znakiem liturgicznym, a czynność ubierania tego stroju jest modlitwą, nie tylko wewnętrzną. Strój celebransa składa się z kilku elementów: alby, stuły i ornatu. Można też używać humerału i cingullum.
ALBA - to biała szata, sięgająca do kostek z długimi rękawami. Do czynności liturgicznej używają jej kapłani, diakoni i cała służba liturgiczna. Symbolizuje czystość duszy „wybielonej we krwi Baranka” (Ap 7,14 ) i stan łaski uświęcającej.
STUŁA - to długi pasek materiału o szerokości ok. 15 cm. Dawniej lekko rozszerzał się na końcach, często ozdobionych frędzlami. Jest ona uszyta z takiego samego materiału co ornat i niejako stanowi z nim komplet. Za czasów rzymskich stułę nosili urzędnicy, co miało podkreślać godność sprawowanego urzędu. W liturgii ma uwypuklać władzę i godność kapłaństwa bo mogą jej używać tylko biskupi, kapłani i diakoni.
ORNAT - jest szatą wywodzącą się z cesarstwa rzymskiego. Był to rodzaj płaszcza bez rękawów z otworem na głowę. W chrześcijaństwie był stosowany do wszystkich czynności kapłańskich. Ornat nakładany na inne szaty ma być obrazem miłości mającej okryć całego człowieka, zwłaszcza jego grzechy i słabości. Ornaty są w różnych kolorach zależności od okresu liturgicznego. W liturgii posługujemy się następującymi kolorami : białym, zielonym, czerwonym, fioletowym, niebieskim.