Pocałunek - gdy procesja dojdzie do ołtarza, celebrans i ewentualnie koncelebransi wykonują kolejny gest liturgiczny - pocałunek. Oczywiście nie całują się ze sobą, ale całują ołtarz.
Pocałunek jest gestem, który oznacza miłość w stosunku do osoby, którą całujemy. W liturgii całowane są przedmioty, które symbolizują obecność Chrystusa. Całując je, pokazujemy, że kochamy Jezusa. To dlatego zawsze przed rozpoczęciem Mszy św. kapłani całują ołtarz.
Po przeczytaniu Ewangelii kapłan lub diakon całują ewangeliarz oznaczający Jezusa - Żywe Słowo Boga. Wszyscy wierni całują krzyż, zwłaszcza w czasie liturgii wielkopiątkowej. Całujemy także relikwie świętych, którzy przez przykład świętego życia stali się żywymi obrazami Jezusa Chrystusa. Dlatego, całując relikwie, oddajemy cześć Jezusowi Chrystusowi.
W liturgii był też znany „pocałunek pokoju”. Od czasów apostolskich aż do XII wieku właśnie przez pocałunek przekazywano sobie znak pokoju. Teraz w niektórych wspólnotach, na przykład neokatechumenalnych, wraca się do tego zwyczaju.
Gdy kapłan całuje ołtarz, a także gdy podczas uroczystości okadza go, wszyscy przyjmujemy postawę stojącą. Nie wykonujemy żadnych ruchów, ani gestów, tylko patrzymy na kapłana. Możemy aktem woli powiedzieć, że też kochamy Jezusa.